شکنجه
خبر به دورترین نقطه جهان برسد
نخواست او به من خسته بی گمان برسد
شکنجه بیشتر از این که پیش چشم خودت
کسی که سهم تو باشد به دیگران برسد
چه می کنی اگر آن را که خواستی یک عمر
به راحتی کسی از راه ناگهان برسد
رها کنی ، برود ، از دلت جدا باشد
به آنکه دوست ترش داشته ، به آن برسد
رها کنی بروند و دو تا پرنده شوند
خبر به دورترین نقطه جهان برسد
گلایه ای نکنی ، بغض خویش را بخوای
که هق هق تو مبادا به گوششان برسد
خدا کند که ... نه ! نفرین نمی کنم ... نکند!؟
به او که عاشق او بوده ام زیان برسد
خدا کند فقط این عشق از سرم بپرد
خدا کند که فقط زود آن زمان برسد
« نجمه زارع »
نشد
به خداحافظی تلخ تو سوگند ، نشد
که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد
لب تو میوه ممنوع ، ولی لب هایم
هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد
با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر
هیچ کس ، هیچ کس اینجا به تو مانند نشد
هر کسی در دل من جای خودش را دارد
جانشین تو در این سینه خداوند نشد
خواستند از تو بگویند شبی شاعرها
عاقبت با قلم شرم نوشتند ، نشد
« فاضل نظری »
چشمان تو
گمانم کرم های کور ابریشم
شبی در خواب چشمان تو را دیدند
که فردا همّگی
پروانه گردیدند ...
«ریحانی»
عاشق شده بود...
آن شب غزلی سرود ، عاشق شده بود
با دست و دلی کبود ، عاشق شده بود
افتاد و شکست ، زیر باران پوسید
آدم که نکشته بود ، عاشق شده بود
