تک دل

با یک تک دل شـاه رخ عقـــل شکستـــم

دیــوانه شدم ، عشق ز احــوال گسستم

یـــک فاصلـــه از روی سیــاهم به تو افتاد

هر دل که به مـــژگان سیه روی تو بستم

گفتــم دل من مرد ز یک گوشــه چشمت

گفتی که من آن زنده کش مرده پرستــم

پــرسند چــرا کار بزرگان کند این طفـــل؟

گویم که من آن طفل دبستـان تو هستم

آنــــدم که زدی سنــگ به آیینــه بزمـــم!

افســون تو باطل شد و از آینــه رستــــم

در بــال خیـــال از پس فـــردات گذشتـــم

امّـــا نشــد و باز از ایــن فکـــر نرستــــم:

آیـــا شـب بارانی چشمـــم ز فـــراغت...

صــد شد شب و با دیده پر آب نشستــم

                                        مهیار سیاه منصوری                       

                                               م.س.نوا