عشق

آن عشــق که برسیـــرت زیبای تـــو زیباست

در هـــر ضـــربان از تپش تــاب و تب مـــاست

عشقـــی که بـــه هر دل بدهـــد ملک نگاری

حتمــاً طمـــع دل ز جمالش همـــه پیــداست

چشمـــم دگـــر از معـــرفت یـــار کویـــریست

باران هــوس سبــزی این دشت که اینجاست

امّـــا دگـــر از قامـــت زیبـــای تـــــو در ذهـــن

چیــزی بــه جــز آن هیبت رقصان هوسهاست

نــوری ز تو بارید و شب از کــوی دلــم شست

آن نــور ز عـرش آمــــد و در فـرش هویــداست

خوابی که به شب گشت چو گیسوت پریشان

ترسی ز عبـور از پس فـرداست که غوغاسـت 

                                   مهیار سیاه منصوری

                               م.س.نوا

سلاااااااااااااام دوستان عزیز اهل ادب

سلام گرم و صمیمانه به همه دوستان عزیز 

این وبلاگ تقریبا تازه کاره ٬ پس می دونم که نمیتونه نظر همه ادب دوستانو به خودش جلب کنه. 

خوشحال می شم تا با نظر دادن به من کمک کنید تا مطالب این وبلاگ رو بهبود ببخشم. 

پس منتظر نظراتتون هستم. 

همتونو دوست دارم  

                                                                            مهیار 

تک دل

با یک تک دل شـاه رخ عقـــل شکستـــم

دیــوانه شدم ، عشق ز احــوال گسستم

یـــک فاصلـــه از روی سیــاهم به تو افتاد

هر دل که به مـــژگان سیه روی تو بستم

گفتــم دل من مرد ز یک گوشــه چشمت

گفتی که من آن زنده کش مرده پرستــم

پــرسند چــرا کار بزرگان کند این طفـــل؟

گویم که من آن طفل دبستـان تو هستم

آنــــدم که زدی سنــگ به آیینــه بزمـــم!

افســون تو باطل شد و از آینــه رستــــم

در بــال خیـــال از پس فـــردات گذشتـــم

امّـــا نشــد و باز از ایــن فکـــر نرستــــم:

آیـــا شـب بارانی چشمـــم ز فـــراغت...

صــد شد شب و با دیده پر آب نشستــم

                                        مهیار سیاه منصوری                       

                                               م.س.نوا

وصیت نامه حسین پناهی

قبر مرا نیم متر کمتر عمیق کنید تا پنجاه سانت به خدا نزدیکتر باشم.

بعد از مرگم، انگشتهای مرا به رایگان در اختیار اداره انگشتنگاری قرار دهید.

به پزشک قانونی بگویید روح مرا کالبدشکافی کند، من به آن مشکوکم!

ورثه حق دارند با طلبکاران من کتک کاری کنند.

عبور هرگونه کابل برق، تلفن، لوله آب یا گاز از داخل گور اینجانب اکیدا ممنوع است.

بر قبر من پنجره بگذارید تا هنگام دلتنگی، گورستان را تماشا کنم.

کارت شناسایی مرا لای کفنم بگذارید، شاید آنجا هم نیاز باشد!

مواظب باشید به تابوت من آگهی تبلیغاتی نچسبانند.

روی تابوت و کفن من بنویسید: این عاقبت کسی است که زگهواره تا گور دانش بجست.

دوست ندارم مردم قبرم را لگدمال کنند. در چمنزار خاکم کنید!

کسانی که زیر تابوت مرا میگیرند، باید هم قد باشند.

شماره تلفن گورستان و شماره قبر مرا به طلبکاران ندهید.

گواهینامه رانندگیم را به یک آدم مستحق بدهید، ثواب دارد.

در مجلس ختم من گاز اشکآور پخش کنید تا همه به گریه بیفتند.

از اینکه نمیتوانم در مجلس ختم خودم حضوریابم قبلا پوزش می طلبم.

حافظ

In the hope of union, my very life, I’ll give up
As a bird of Paradise, this worldly trap I will hop.
In the hope of one day, being your worthy servant
Mastery of both worlds I’ll gladly drop.
May the cloud of guidance unload its rain
Before I am back to dust, into the air I rise up.
Beside my tomb bring minstrels and wine
My spirit will then dance to music and scent of the cup.
Show me your beauty, O graceful beloved of mine
To my life and the world, with ovation I put a stop.
Though I am old, tonight, hold me in your arms
In the morn, a youthful one, I’ll rise up.
On my deathbed give me a glimpse of your face
So like Hafiz, I too, will reach the top 

مژده وصل تو کو کز سر جان برخیزم
طایر قدسم و از دام جهان برخیزم
به ولای تو که گر بنده خویشم خوانی
از سر خواجگی کون و مکان برخیزم
یا رب از ابر هدایت برسان بارانی
پیشتر زان که چو گردی ز میان برخیزم
بر سر تربت من با می و مطرب بنشین
تا به بویت ز لحد رقص کنان برخیزم
خیز و بالا بنما ای بت شیرین حرکات
کز سر جان و جهان دست فشان برخیزم
گر چه پیرم تو شبی تنگ در آغوشم کش
تا سحرگه ز کنار تو جوان برخیزم
روز مرگم نفسی مهلت دیدار بده
تا چو حافظ ز سر جان و جهان برخیزم